Pacjentka ginekologiczno-położnicza u psychiatry

1. 75% kobiet doświadcza objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego.
   Zwykle są to pojedyncze objawy, wśród których może występować obniżenie nastroju. Objawy te występują zwykle w okresie 1 tygodnia przed okresem i ustępują w czasie jego trwania.
2. W przypadku 3-8% kobiet objawy te osiągają skrajne nasilenie.
   Dołączają się lęk, napięcie, chwiejność afektu, rozdrażnienie, uczucie zmęczenia, bóle głowy i piersi. Objawy te powtarzają się z cyklu na cykl, występują w całej fazie lutealnej (od owulacji do menstruacji) i są tak silne, że zakłócają funkcjonowanie. Ten zespół objawów nazywamy przedmiesiączkowym zaburzeniem dysforycznym.
3. U ok. 25-80% kobiet po porodzie występuje przygnębienie po porodzie.
   Jest to najłagodniejsza postać poporodowych zaburzeń nastroju - osiąga swoje maksimum w 5 dniu po porodzie i szybko ustępuje.
4. 10-20% kobiet po urodzeniu dziecka cierpi z powodu depresji poporodowej.
   Objawy depresyjne narastają w ciągu 1-go miesiąca i (jeśli nieleczone) spontanicznie wycofują się w 3-6 miesięcy po porodzie.
5. 0,1% położnic doznaje psychozy połogowej - najczęściej przebiegającej pod postacią objawów typowych dla zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
   Objawy narastają gwałtownie zazwyczaj w ciągu pierwszych dni po porodzie. W literaturze medycznej opisuje się również ich początek po kilku miesiącach od porodu. Psychoza połogowa może - rzadko - przybierać postać zaburzeń świadomości o typie majaczenia. W skrajnych przypadkach zachodzi ryzyko dziecio- lub samobójstwa.
6. Nie istnieje związek menopauzy z zaburzeniami nastroju.
   Nie istnieją przesłanki, żeby łączyć przekwitanie (jako jedyną przyczynę) ze stanami depresyjnymi. Prawdopodobnie o wiele większe znaczenie niż samo klimakterium ma psychologiczna rola zakończenia życia płciowego.
7. Po usunięciu gonad może występować zespół psychoendokrynologiczny.
   Charakteryzuje się on obniżeniem napędu, spadkiem popędu płciowego i obniżeniem nastroju.

*** NIE MUSISZ CIERPIEĆ ***

Leczenie i przyniesienie ulgi w cierpieniu jest możliwe. Można stosować suplementację, podawać leki łagodzące cierpienie, np. niektóre leki przeciwdepresyjne, skorzystać z psychoterapii, porady seksuologa, Twój lekarz psychiatra może na stałe współpracować z Tobą i Twoim lekarzem ginekologiem-endokrynologiem.

Jeśli doświadczasz opisanych powyżej dolegliwości nie zwlekaj.

Idź do lekarza psychiatry.

Brak działania, również jest działaniem - w tym przypadku na Twoją niekorzyść.

Działaj.

Znajdziesz mnie na  www.znanylekarz.pl | www.cpp.pl

Opracowano na podstawie: www.edukacjamedyczna.pl [dostęp 14.10.2016, godz. 23:50]